Nadwrażliwość jamy ustnej a karmienie piersią

Witam! Jestem mamą 6-tygodniowego dziecka z kosmicznymi problemami z karmieniem. Córka od początku bardzo raniła piersi, nie najadała się (przy ważeniu przed i po jedzeniu różnica wynosiła 10-30g; po obu piersiach).
Skonsultowaliśmy sprawę z doradczynią laktacyjną i neurologopedą. Technika przystawiania jest dobra, natomiast dziecko nie otwiera szeroko buzi i płytko łapie brodawkę.
Diagnoza specjalistów jest taka, że dziecko ma nadwrażliwość w jamie ustnej, słaby odruch ssania, przesunięty odruch wymiotny do przodu podniebienia + „idzie w kierunku” wzmożonego napięcia w górnej części ciała.
Bardzo chciałabym wykarmić córkę piersią (pierwsza karmiłam 1,5 roku). Niestety, na ten moment przystawianie dziecka do piersi jest niemożliwe (głębokie rany, nienajadanie się). Mleko odciągam 8 razy dziennie i podaje dziecku butelka.
Moje pytanie brzmi następująco: czy po zastosowaniu odpowiednich ćwiczeń odwrazliwiajacych buzię mam jeszcze szansę na powrót do piersi? Czy jest możliwe, że dziecko zacznie otwierać buzie szeroko i głęboko chwytać brodawkę? Po cichu na to liczę, ale nie mam pojęcia czy w ogóle jest taka szansa i jeśli tak - to jakiej perspektywie czasowej. Będę wdzięczna bardziej doświadczonym za każdą opinię

Dzień dobry!
Rozumiem, że sytuacja jest bardzo trudna, a Pani determinacja, by karmić córkę piersią, zasługuje na ogromny podziw.️

Z tego, co Pani opisuje, u dziecka występują różne problemy sensoryczne oraz związane z napięciem mięśniowym, co rzeczywiście może wpływać na efektywność karmienia piersią. W takich przypadkach niektóre dzieci potrzebują więcej czasu i wsparcia, aby wypracować prawidłowy odruch ssania i chwyt piersi. Dobrą wiadomością jest to, że odpowiednie ćwiczenia i terapia mogą pomóc w odczuleniu jamy ustnej, co może pozytywnie wpłynąć na szerokość otwierania ust oraz poprawić chwyt piersi. Oto kilka sugestii, które mogą być pomocne w takiej sytuacji:
1. Kontynuacja terapii z neurologopedą

Neurologopeda, który będzie prowadził regularne ćwiczenia w celu odczulania jamy ustnej i poprawy koordynacji ssania, jest kluczowe. Wiele dzieci potrzebuje systematycznej pracy nad rozwojem odruchów ssania i połykania, co może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, ale zdecydowanie jest możliwe do osiągnięcia.

2. Ćwiczenia odwrażliwiające i wzmacniające mięśnie jamy ustnej

Neurologopeda zapewne poleci ćwiczenia, które pomogą w odwrażliwieniu jamy ustnej oraz wzmocnieniu mięśni biorących udział w ssaniu. Często zalecane są delikatne masaże dziąseł, podniebienia, wewnętrznych części policzków, aby dziecko stopniowo przyzwyczajało się do bodźców i mogło skuteczniej otwierać buzię podczas karmienia.

3. Praca z doradcą laktacyjnym w celu wznowienia karmienia piersią

Jeżeli jest taka możliwość, warto spotykać się regularnie z doradcą laktacyjnym, który pomoże monitorować postępy dziecka i doradzi, kiedy i jak najlepiej spróbować ponownie przystawiać do piersi. Czasem zastosowanie nakładek na brodawki lub użycie pozycji bardziej wspierających kontakt brodawki z ustami dziecka (np. pozycja „kołyska” lub „spod pachy”) może przynieść lepsze rezultaty.

4. Wsparcie sensoryczne i terapia integracji sensorycznej

Czasem dzieci ze zwiększonym napięciem i nadwrażliwością w obrębie jamy ustnej korzystają z terapii integracji sensorycznej (SI), gdzie specjaliści mogą pracować nad ogólnym obniżeniem napięcia i poprawą komfortu dziecka podczas przyjmowania pokarmu.

5. Butelka wspierająca powrót do karmienia piersią

Proszę zwrócić uwagę, aby wybierać butelki i smoczki wspierające powrót do piersi. Istnieją butelki, które imitują ssanie z piersi i pomagają dziecku w rozwijaniu umiejętności wymaganych przy karmieniu piersią, co później ułatwia przejście z butelki z powrotem na pierś.

6. Czas i cierpliwość

Efekty odwrażliwienia jamy ustnej oraz nauka odpowiedniego otwierania buzi mogą być widoczne już po kilku tygodniach ćwiczeń, ale w niektórych przypadkach może to zająć nawet kilka miesięcy. Zależy to od stopnia nadwrażliwości oraz innych indywidualnych cech dziecka.

Zatem, odpowiadając na Pani pytanie — tak, istnieje szansa na powrót do karmienia piersią, chociaż będzie wymagało to dalszej pracy z dzieckiem i wsparcia specjalistów. Zachęcam do cierpliwości i korzystania z pomocy neurologopedy oraz doradcy laktacyjnego, którzy będą w stanie monitorować postępy i doradzić, kiedy jest dobry moment na ponowne próby przystawienia do piersi. Trzymam kciuki za powodzenie!
Ewa Bagińska

Pani Ewo, bardzo dziękuję za szybką i wyczerpującą odpowiedź. Przeczytałam ją od razu, jednak odpowiadam dopiero teraz, kiedy sytuacja się trochę wyklarowała - może te doświadczenia pomogą innym w przyszłości.
Na nadwrażliwość pomogły zalecone przez naurologopedę ćwiczenia - palcami rozciąganie ust i ściąganie (w literę „o”), palcami robienie „wąsów” pod i nad ustami, przejeżdżanie palcem po dolnych dziąsłach, po czym przenosimy palec na język, a następnie odwracamy palec i opuszkiem masujemy podniebienie tuż za dziąsłami górnymi. Na koniec palcem „wkręcamy śrubki” pod językiem, po bokach wędzidełka. Ćwiczenia 3-4 razy dziennie.
Niestety, mimo zniwelowania problemu nadwrażliwości, dziecko dalej ssie bardzo słabo. Z piersi nie wyciąga prawie nic, z butelki je brzydko, mleko rozlewa się bokami. Z polecenia położnej najlepiej zadziałała u nas butelka mam dla wcześniaków (smoczek 0), z bardzo małym przepływem.
Z dnia na dzień jest coraz lepiej, ssanie prawdopodobnie poprawi się wraz z wzmocnieniem brzucha - według neurologopedy są to naczynia powiązane: słabe mięśnie brzucha mają przełożenie na słaby język, a to powoduje słabe ssanie.
Pogodziłam się już z tym, że córka na piersi nie będzie. Kupiłam porządny laktator i rozkręciłam laktację (od 300ml dziennie do prawie litra dziennie, zajęło to ponad miesiąc).
Ćwiczymy dalej, ponieważ wszystkie powyższe problemy przekładają się na problemy z rozszerzaniem diety, powodują problemy z jedzeniem i wybiórczość pokarmową.
Może to co zadziało się u nas naprowadzi kiedyś jakąś strapioną mamę na właściwą diagnozę myślę, że ten problem (nadwrażliwość buzi) występuje dosyć często, a niewiele się o nim mówi.

Dzień dobry,
Dziękuję serdecznie za podzielenie się swoją historią i doświadczeniami. To niezwykle cenne, gdy rodzice dzielą się swoimi przeżyciami, które mogą pomóc innym. To również dowód na to, jak indywidualne podejście, cierpliwość i konsekwencja potrafią przynieść efekty, nawet jeśli problem nie ustępuje całkowicie.

Historia rozkręcenia laktacji oraz pogodzenia się z karmieniem butelką pokazuje, jak ważne jest elastyczne podejście i dostosowanie się do sytuacji, aby zapewnić dziecku wszystko, co najlepsze. Trzymam kciuki za dalsze postępy i jestem pewna, że Pani doświadczenia będą wsparciem i inspiracją dla innych rodziców.
Pozdrawiam
Ewa Bagińska